strona Piotra Nikołajuka

Rekolekcje prowadził o. Piotra SJ. Nie wiem jak się nazywał. Oprócz tego, że jest jezuitą zapamiętałem też, że jest doktorem medycyny i kapitanem żeglugi wielkiej.

Na rekolekcjach opowiedział skandynawską bajkę o ludziach i ograch. O. Piotr przekazał, że Skandynawowie tak właśnie tłumaczą powstanie pływów na morzu – przypływów i odpływów. On jednak chciał żebyśmy wyobrazili sobie, że Szatan przygniata tak wielkimi ciężarami człowieka, że wydają się, że są one nie do udźwignięcia. Że czujesz się jak bohater tej bajki, zmęczony, przegrany i poniżony, a jednak możesz zwyciężyć, jeśli mocno wierzysz w Boga i w Nim pokładasz nadzieję. Te słowa bardzo mi wtedy pomogły, bo rzeczywiście to był trudny czas dla mnie. Świat osobisty a zarazem zawodowy runął. Pojawili się inni ludzie, którzy podali mi pomocną dłoń a ja właśnie uwierzyłem, że uda się podźwignąć. I udało się nam wtedy. Z rekolekcji pamiętam jeszcze zalecenie obejrzenia filmu „Król lew” oraz to, że o. Piotr często mawiał, że jego babcia mówiła tak a nie inaczej, a skoro tak mówiła to znaczy, że to było dobre.

Wsłuchanie się w głos Boga w swoim sumieniu, kontemplacja, piękne, spokojne śpiewy, emocjonalne wyciszenie to chyba najważniejsze walory Nadzwyczajnej Formy Rytu Rzymskiego. Drugi element to wewnętrzna spójność i logika liturgii. Ważne jest też precyzyjne odzwierciedlenie teologii i uniwersalny charakter łaciny.

Moją misją jest zbawienie. W różnych systemach religijnych znaczy to różne rzeczy. Dla mnie jest to definicja przyjęta przez Kościół Powszechny. Żeby dojść do niego potrzebna jest odpowiednia metoda na życie. Metodą jest właśnie miłość. Można ją również nazwać fundamentem albo zgodnie z nazewnictwem w zarządzaniu wizją.

Czasem pada argument, że uleczenia na skutek modlitwy są podobne do efektu placebo. Sugeruje się, że chory doznaje uzdrowienia na skutek sugestii czyli czy to wiary w Boga czy w lekarstwo, które faktycznie jest obojętne dla organizmu (placebo).